Verbluffend hoe ik met AI in een handomdraai een opdracht maak

Het zal zo rond 1990 zijn geweest, toen meneer Wiersma, de natuurkundeleraar, ons uitlegde hoe je een nog totaal niet intuïtief werkende computer met DOS-commando’s aan de praat kreeg. Het was een 286 met een zwart scherm en groene letters.

Destijds vond ik het al super bijzonder dat wat ik typte op een beeldscherm verscheen. Dat die computer op een dag ook mijn soms creatieve getypte ideeën zou uitvoeren, dát kon ik me tot voor kort al helemaal niet voorstellen. 

Drie jaar terug zat ik tijdens mijn pabo-opleiding voor mijn stages nog te zwoegen op leuke mix-en-ruil-kaartjes door de lesstof over te typen in een tekstverwerkingsprogramma. Anno 2025 laad ik een pdf in een Artifical Intelligence-tool en een tel later spuugt de computer de kaartjes uit.  

De mogelijkheden om mijn zelfbedachte betekenisvolle verwerkingsopdrachten te maken zijn ongekend. Of het nu gaat om een quiz in de stijl van Dr. Corrie op basis van de Pubergids of een zinsontledingsquiz met een tekstje van het Jeugdjournaal over valsspelers in Fortnite; AI kan het maken. 

Hoe preciezer ik mijn idee aan de computer voer, hoe beter het product dat eruit rolt. Natuurlijk lees ik alles na en pas ik dingen aan indien nodig. Maar het is verbluffend hoe ik nu in een handomdraai een opdracht maak, waar leerlingen met plezier mee aan de slag gaan. 

Maar het is ook spannend. Want ik ben me bewust van de keerzijde: de enorme computerkracht en daarmee energie die die AI gebruikt. Ook op de ongekende macht, die de makers van deze techniek in handen hebben, moet je kritisch zijn. 

En zoals altijd houden de kinderen mij ook in deze ontwikkeling een spiegel voor. Zo las ik onlangs met mijn groep 8 klassikaal een pittige rijke tekst over de ontwikkeling van het puberbrein.  

Daarna mochten ze met vijftien AI-gegenereerde gatenvragen nog eens zelf door de tekst om het vervolgens af te toppen met een posteropdracht.

Terwijl de klas enthousiast in de weer was, wierp ik achter mijn bureau een blik op mijn meekijkscherm. En ja hoor, karma is een kreng, daar zag ik dat één leerling óók ChatGPT had gevoerd met ‘leg in drie korte zinnen uit waarom pubers soms impulsief zijn’. 

Waarop ik Perplexity het volgende vroeg: Leg in vijftig woorden uit hoe ik leerlingen in groep 8 leer hoe je verstandig met AI omgaat.

Het antwoord? ‘AI is slim, maar niet perfect. Leg uit dat het belangrijk is om kritisch te blijven: controleer informatie, stel vragen en gebruik AI als hulpmiddel, niet als vervanging voor eigen denken. Leerlingen moeten beseffen dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor wat ze doen met AI en dat ethisch handelen altijd vooropstaat.’ Een antwoord waar mijn eigen echte intelligence de komende tijd eens flink op gaat kauwen.