Algemeen

Problemen zetten personeel aan tot vertrek uit onderwijs

Grote klassen, hoge werkdruk en het lerarentekort. Deze problemen zorgen ervoor dat flink wat onderwijspersoneel erover nadenkt het onderwijs te verlaten, zo blijkt uit polls op Twitter en op de Facebookpagina van de AOb.

Tekst webredactie - 30 oktober 2019 - 2 Minuten om te lezen

Beeld: Algemene Onderwijsbond

Via deze sociale media verspreidt de AOb in aanloop naar de staking op 6 november verschillende polls waar mensen stemmen en reageren. Via Facebook gaf iets meer dan de helft van de in totaal 941 stemmers aan, dat ze overwegen het onderwijs te verlaten vanwege alle problemen. 49,2 procent doet dit niet. In de peiling via Twitter ligt het percentage stemmers dat het onderwijs misschien wil verlaten nog hoger: op 64.

Volhouden

‘Ik wil het onderwijs helemaal niet uit, maar met de groeiende klassen, werkdruk en de onderwaardering van buitenaf, begin ik me langzaamaan af te vragen hoe lang ik dit nog vol ga houden’, is één van de reacties op Facebook. ‘Tot mijn pensioen ga ik al niet eens meer vanuit’, zo schrijft een leerkracht.

Ik wil het onderwijs helemaal niet uit, maar met de groeiende klassen, werkdruk en de onderwaardering van buitenaf, begin ik me langzaamaan af te vragen hoe lang ik dit nog vol ga houden

Een ander overweegt een overstap naar het voortgezet onderwijs. ‘Enerzijds vanwege de uitdaging, anderzijds vanwege het salaris.’ Eén docente laat weten dat ze absoluut niet de sector uit wil, maar dat het steeds vaker voelt als een ‘bijbaantje’, omdat iedereen -goed of niet goed- wordt aangenomen en ouders blijkbaar ook wel voor de klas kunnen.

Investeringen

Eensgezind is het onderwijspersoneel in de AOb-peilingen over extra investeringen. Met percentages van 98 op Facebook en 91 op Twitter vindt de overgrote meerderheid dat die nodig zijn om het lerarentekort op te lossen. In de reacties schrijft een docente dat ze niet eens per se meer centen wil, maar serieus genomen wil worden. ‘Niet alleen door mijn leerlingen en hun ouders, maar ook door mijn leidinggevenden en onze landsbestuurders.’